وضعیت معلولین در بحران کرونا
بعد از ماجراهای شیوع کرونا و لزوم قرنطینه، اقشار مختلف جامعه، هر کدام به نحوی، دچار مشکلات بیشتر و آسیب‌های غیرقابل پیش‌بینی شدند.
وضعیت تدریس آموزگاران، مشکلات آموزش آنلاین به دانش آموزان، اصناف گوناگون مثل صاحبان هتل‌ها و اقامتگاه‌ها، راننده تاکسی‌ها، صاحبان باشگاه‌ها، صاحبان تولیدی‌ها و مغازه‌دارها، هر کس به نوعی با حمله کرونا به اوضاع و شرایط زندگی‌اش، دسته و پنجه نرم کرد.
معلولین نیز، به عنوان بزرگ‌ترین اقلیت جامعه، که حدود پانزده درصد از مردم را شامل می‌شوند، بخش قابل توجهی از این آسیب دیدگان هستند.
این افراد، دارای معلولیت‌های مختلف، با درجات مختلف هستند. طبق آمار سازمان بهزیستی کشور، حدود یک میلیون پانصد هزار شخص در ایران، دارای معلولیت می‌باشند. حدود سی و نه درصد از این تعداد، دارای معلولیت‌های جسمی حرکتی بوده، حدود پانزده درصد ناشنوا هستند، و دوازده درصد این تعداد را نیز، نابینایان شامل می‌شوند.
البته لازم به ذکر است که با احتساب، معلولین روانی، معلولین ذهنی، افراد دارای اوتیسم و افراد دارای لکنت، قطعاً با آمار متفاوتی رو به رو خواهیم بود.
با توانیتو همراه باشید تا در این مطلب، درباره مشکلات افراد دارای انواع معلولیت‌ها، در دوران قرنطینه و کرونا، بیشتر بدانید.
آموزش راهکارهای مقابله با کرونا، صرفاً برای اکثریت
اگر بدون معلولیت باشید، احتمال زیاد تا به حال متوجه این قضیه نشده‌اید که تمام آموزش‌های رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، مبنی بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی و سایر موارد، به اکثریت بدون معلولیت جامعه، تعلق داشته است.
این که معلولین جسمی و حرکتی، غالباً نیاز به همراه و پرستار دارند، معلولین ذهنی نیز بدون آموزگار، مربی و پرستار، روال زندگی‌شان به هم می‌ریزد، بعضی از ناشنوایان و نابینایان نیز برای برقراری ارتباط به همراه و رابط نیاز دارند. ناخواسته هیچ یک از این موارد در میان آموزش‌ها، راهنمایی‌ها و راهکارها لحاظ نشد!
با اجباری شدن استفاده از ماسک، لب‌خوانی و برقراری ارتباط برای افراد ناشنوا، سخت‌تر از پیش شد! نابینایانی که همیشه به خاطر شرایط‌شان، برای رفت و آمد، از دیگران کمک می‌گرفتند، در این شرایط جرئت نزدیک شدن به کسی را ندارند!
کمترین پیامد این وضعیت، گوشه‌گیری، تنهایی، انزوا و افسردگی برای معلولین است.
هیچ فکر کرده‌اید که دانش‌آموزان دارای معلولیت، در این شرایط، چطور ادامه تحصیل می‌دهند؟ دانش‌آموزان نابینا، ناشنوا و دارای مشکلات جسمی و حرکتی، چطور از طریق گوشی و اپلیکیشن‌های آموزشی درس می‌خوانند؟
مشکلات ویژه ناشنوایان در دوران کرونا
عدم تولید فیلم‌ها و پیام‌های آموزشی و بهداشتی ویژه افراد ناشنوا، یکی از مشکلات و دغدغه‌های این گروه از معلولین بود.
افراد ناشنوایی که مبتلا یا مشکوک به کرونا بودند، هیچ راه ارتباطی در بیمارستان‌ها، با پرستار و دکتر نداشتند و هیچ جوره حرف هم را نمی‌فهمیدند!
پرستارها و دکترها نمی‌توانستند منتظر برقراری تماس تصویری فرد ناشنوا با یک مترجم بشوند و حق هم داشتند. اینترنت البته ضعیف‌تر از این حرف‌ها بود که بشود تماس تصویری بدون قطع ارتباط، برقرار کرد.
ناشنوایان برای خرید و برقراری ارتباط با فروشنده‌ها، مجبور بودند ماسک خود را بردارند تا هر دو متوجه منظور یکدیگر بشوند. البته خوشبختانه به تازگی قرار است ماسک‌های شفاف وارد بازار بشوند.
بی‌برنامگی، عامل اصلی عدم مدیریت بحران برای معلولین
بعد از شیوع کرونا، هیچ برنامه خاصی برای کنترل و مدیریت این بحران، ویژه معلولین ، حداقل از طرف دولت، پیشنهاد و اجرا نشد!
می‌توان گفت که در این شرایط، معلولین بیش از هر اقلیت دیگری مورد ظلم و بی‌تفاوتی قرار گرفتند.
البته بسته‌های معیشتی و بهداشتی در میان تعداد بسیار بسیار اندک (ده درصد) از افراد تحت پوشش بهزیستی، تقسیم شد.
متاسفانه رسانه‌ها، تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی، برنامه جدی برای تولید محتواهای آموزشی، بهداشتی و سلامت روان در دوران کرونا، ویژه معلولین ، نریختند. همین مسئله به مرور آسیب‌های جدی برای این اقلیت جامعه، به دنبال داشت.
برای قرار دادن مترجمین، کاردرمانان و رابطین ویژه معلولین ، نابینا و ناشنوا، در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، برنامه‌ریزی قابل اجرایی نشد.
و هنوز هم سامانه خاصی برای آموزش از راه دور کودکان و دانش‌آموزان دارای معلولیت، از طرف آموزش و پرورش، تدارک دیده نشده است!
مشکلات شغلی و درآمدی معلولین ، در دوران کرونا
پایان اسفندماه ۱۳۹۸، بخشی از بودجه قانون حمایت از معلولین ، پرداخت نشد. و این در شرایطی بود که بسیاری از معلولین شاغل، در روزهای پایان سال ۱۳۹۸ و آغاز سال ۱۳۹۹ شغل و درآمد خود را از دست داده بودند و در قرنطینه به سر می‌بردند!
دیگر آن که افراد ناشنوای مشغول به کار در اسنپ، به خاطر وجود ماسک و عدم امکان برقراری ارتباط با مسافر، اغلب از کار بی کار شدند!
مشکلات برقراری ارتباط معلولین در دوران کرونا
انجمن‌ها و کانون‌های ویژه معلولین ، در شرایط کرونا، نمی‌توانند پذیرای معلولین باشند. این مسئله بسیار در حالت انزوا و افسردگی معلولین تأثیرگذار بوده است.
زیرا معلولین ، در این دور همی‌ها و گردهمایی‌ها، روابط دوستانه متعددی داشتند، تبادل نظر می‌کردند، از یکدیگر می‌آموختند و به بهترین حالت ممکن در جمع، وقت می‌گذراندند.
اما اکنون، بیش از پیش، درگیر شبکه‌های اجتماعی هستند و هزینه‌های اینترنت هم که بسیار سرسام‌آور است. البته اینترنتی که بیشترین محدودیت دسترسی و کمترین کیفیتو سرعت را داراست!
جمع‌بندی
معلولین ، به عنوان بزرگ‌ترین اقلیت جامعه، که حدود پانزده درصد از مردم را شامل می‌شوند، بخش قابل توجهی از آسیب دیدگان دوران قرنطینه و شیوع کرونا هستند.
متاسفانه تمام آموزش‌های رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، مبنی بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی و سایر موارد، به اکثریت بدون معلولیت جامعه، تعلق داشته است.
همچنین رسانه‌ها، تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی، برنامه جدی برای تولید محتواهای آموزشی، بهداشتی و سلامت روان در دوران کرونا، ویژه معلولین ، نریختند.
برای قرار دادن مترجمین، کاردرمانان و رابطین ویژه معلولین ، نابینا و ناشنوا نیز در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، برنامه‌ریزی قابل اجرایی نشد.
و هنوز هم سامانه خاصی برای آموزش از راه دور کودکان و دانش‌آموزان دارای معلولیت، از طرف آموزش و پرورش، تدارک دیده نشده است!
دیگر آن که انجمن‌ها و کانون‌های ویژه معلولین ، در شرایط کرونا، نمی‌توانند پذیرای معلولین باشند. این مسئله بسیار در حالت انزوا و افسردگی معلولین تأثیرگذار بوده است.
توصیه توانیتو به والدین این عزیزان در این دوران سخت ، صحبت با روانشناس است تا عملکرده بهتری نسبت به فرزند معلولشان داشته باشند.
دیدگاهتان را بنویسید